In een weekend met veel alternatieve wandeltochten vindt de 4e voorjaarstocht van OLAT gretig aftrek bij de natuurminnende wandelaar. Meer dan 800 deelnemers meldden zich aan gedurende de ochtend voor deze prachtige tocht. Ik kan nog op de reguliere parkeerplaats mijn auto kwijt van Eurocamping Vessem. Deze locatie is in het verleden al eens door OLAT benut als rustpost en nu dus als startpunt. Mijn doel is vandaag om 40 km te lopen. Het doel is om over 5 weken een Kennedymars te stappen, dus de afstanden moeten nu wel omhoog.
In de startzaal zie ik enkele bekenden. Ik groet en zet me na aanmelding aan een tafel. Enkele mensen die ik hier zou verwachten verschijnen nog niet, wellicht de Bloesemtocht gelopen, een dag eerder. Wat ik wel aantref is een detachement van de Nationale Reserve. Ook voor hun is deze tocht natuurlijk een mooie training, maar dan voor de vierdaagse van Nijmegen.
Meteen na de start gaat het aan de achterzijde de camping af, naar de Kleine Beerze. Daar gaat het enkele kilometers langsaf. Met de blauwe hemel boven ons en het voorjaarszonnetje daarbij voelt het al snel aan als een echte voorjaarstocht, ondanks dat de temperatuur nog niet zo heel hoog is. Het gaat beurtelings links en rechts van de Beerze. Door enkele weilanden en langs bosschages naar de Keienhurk, waar de eerste wagenrust staat: koffie en boterham!
Eerst langs en daarna door het natuurgebied Keienhurk, het is het eerste pareltje waar we vandaag kennis mee maken. De route brengt ons opnieuw naar het water, ditmaal de Grote Beerze. Op dit traject mag de stroom naar hartenlust slingeren de vegetatie er omheen laat men zijn gang gaan, ongerept! Dat allemaal onderweg naar de eerste café-rust bij Auberge de Hilver. Op deze puike rustpost is koffie met appelflap te verkrijgen en ik kan overal tegen, maar niet tegen dit soort verleidingen dus ik plof neer en geniet. Dan zie ik topfotografe Marjan van omloop.wordpress.com met Karel langs komen. We babbelen wat en daarna stap ik op en ga weer verder.
Slechts 5 km later sta ik opnieuw bij een een café-rust stil, bij een echte Brouwerij die bovendien een puik terras achter heeft. In de zon en uit de wind. Aangezien ik nog erg goed moet oefenen op rusten pauzeer ik nog maar een keer. Hier wordt ik echter overmoedig. Ik besluit namelijk om de afritsbare pijpen van mijn wandelbroek af te ritsen, waardoor ik verder ga in de ‘korte boks’. De volgende parel aan de ketting is het stuk langs de Reusel opnieuw een mooi meanderende stroom. Enkele kilometers duurt dit feest en dan kom ik terecht in landgoed de Utrecht, genoemd naar de verzekeringsmaatschappij die dit in eigendom had. De Flaes, een schitterende plas is gewoon te mooi om niet enkele keren op de foto te zetten. Al was het maar voor de prachtige wolken die fraaie Hollandse Luchten vormen.