Het is weer zover. De eerste wandeltocht van het najaar, georganiseerd door wandelsportvereniging OLAT. De eerste tocht van de winterserie startte in het Cultureel Centrum van Schijndel, waar het kort voor achten al aardig druk is. Voorzitter Joop spreekt de aanwezigen voor de 40 km kort toe dat er een omleiding is. Er zal door middel van pijlen aangegeven worden hoe men moet lopen. De GPS lopers zijn al voorzien van de juiste route.
Niet al te lang na acht uur bemachtig ik een routebeschrijving die in mijn tas verdwijnt. Het gaat snel het buitengebied in. Prachtig, meteen. Het gevallen blad met haar kleurenschakering, de opkomende zon die de schaarse wolkjes kunstig belicht, het is een mooi kleurenspektakel. De route gaat voor een ieder door natuurgebied Smaldonken en ik loop al weer een uurtje als de vertrouwde eerste wagenrust met niemand minder dan voorzitter Joop. Die is ‘on tour’ deze keer.
Meteen na de wagenrust komt een splitsing in het parcours. Ik kom op een uitermate rustig gedeelte terecht, dat in de richting draait van een ander natuurgebied: De Prekers. Het uitzicht op de aanpalen de weilanden, die zijn afgezet met populieren is geweldig. De vergeelde bladeren van de bomen tegen de scherp blauwe lucht. Een lust voor het oog. Een groepje koeien staat nieuwsgierig in een weiland waar de route langs komt en een van de dames wil wel als fotomodel optreden, deze ochtend.
Het gaat even langs een waterloop en dan de bossen van de Prekers in. Aan de overkant van het water is een herder met een border collie aan het trainen om deze de schapen bijeen te laten drijven. Na verloop van tijd kom ik wandelaar tegen die verkeerd blijkt te zijn gelopen. Ik ben geen herder en zo voel ik mij ook niet, maar ik heb deze verloren schapen toch maar naar de kudde en om nog iets preciezer te zijn, naar de schaapskooi geleid.
Want de gelegenheid die OLAT als café-rust had gekozen, bleek een schaapskooi te zijn, die er een terras bij had. Onder het stralende zonnetje, waarschijnlijk de laatste dag van het jaar dat de 20 graden Celsius aangetikt zal worden is dat een prima keuze geweest. Koffie met zelf gebakken appelcake er bij en je maakt een wandelaar blij.
De route gaat verder door het buitengebied van Schijndel. Bosgebied en open veld wisselen elkaar in rap tempo af. Mijn loopjasje heeft inmiddels een mooi plaatsje in mijn rugzak gekregen en mijn humeur was al goed, maar wordt met iedere stap die ik zet beter. Waardoor ik me ook niet bepaald stoor aan die halve kilomter dat we door een bedrijventerrein lopen, omdat we in de richting gaan van het ‘Bels Lijntje’. We lopen geen enkel risico om als spoorloper te worden opgepakt, want in 2004 reed hier de laatste trein tussen Boxten en Veghel. Het is op grote delen dan ook zwaar overwoekerd met bramen- of andere struiken. Wat nu wel weer aardig is, want de bramen hebben nu prachtig rode kleuren.
Halverwege het spoortracé krijg ik soep van OLAT aangeboden. Ook boterhammen, maar die had ik zelf mee genomen. Wat volgt is een prachtige lus ten zuiden van Schijndel en tenslotte gaat het door Schijndel heen naar de start. Ik presteer het om in de laatste kilometer toch nog verkeerd te lopen, maar dan toont de GPS route uitkomst.